كاراته با "ری" آغاز می‌شود و خاتمه می‌يابد و معنای آن عبارت است از "احترام و تواضع".  شاگردان كاراته، نه تنها در دوجو(محل تمرين كاراته) اين موضوع را رعايت می‌كنند، بلكه با تمام مردم همين احترام و تواضع را اعمال می‌كنند.  ری  دارای مفاهيم: خدا، بخشش و سخاوت نيز هست. پس ری عبارت است از روحيه "تشكر كردن، سپاسگزاری و ستايش" آنچه داده شده.

می‌خواهيم ببينيم كاراته بدون ری چگونه می‌توانست باشد. مسلماً شاگردان مطالب استاد را بخوبی ياد نمی‌گرفتند چرا كه بخش مهمی از مفهوم "ری" گوش دادن و توجه كردن بسيار زياد به استاد است. بدون "ری" كاراته می‌توانست بسيار خطرناك نيز باشد چرا كه همكاری كردن جهت كسب اطمينان از امن بودن محيط كلاس كاراته، يكی ديگر از بخشهای مهم مفهوم "ری" است و بدون آن شاگردان احساس آزادی می‌كنند كه جراحاتی غير ضروری وارد كرده و يا در كلاس ناهماهنگی و مزاحمت به وجود می‌آورند. در كاراته همانند جامعه، روابط صحيح، سليس و روان بين انسانها و مكالمات آنها بستگی زياد دارد به اعمال احترام و تواضع نسبت به يكديگر.

روشی كه شاگردان كاراته برای ادای احترام به كار می‌برند، تعظيم كردن است. شاگرد، قبل و بعد از كلاس، به استاد تعظيم می‌كند. شاگردان قبل از شروع كار به يكديگر نيز تعظيم می‌كنند. حتی قبل و بعد از مسابقات، كه در آن شركت كننده‌ها سخت ترين تلاش خود را برای برنده شدن اعمال می‌كنند، به يكديگر تعظيم می‌كنند كه نشان دهنده احترام متقابل است.

به وسيله اجرای "ری" در كلاس كاراته، شاگردان و استادان اعلام می‌دارند كه از داشتن اين فرصت برای يادگيری از يكديگر، قدردانی می‌كنند.هنگامی كه همشاگردی‌‌ها در كلاس كاراته به همديگر تعظيم می‌كنند و مراتب احترام و تواضع را به يكديگر نشان می‌دهند، در واقع مفاهيم سخت كاركردن و انضباط را كه هر كس بايد در كاراته رعايت كند، بهتر درك می‌كنند. با احترام گذاشتن به كلاس و لباس فرم "گی"، شاگردان از داشتن آنها قدردانی می‌كنند.

به خاطر بسپاريد كه همه انسانها به اندازه كافی خوشبخت و خوش

شانس نيستند كه بتوانند كاراته را فرا گيرند.

چنانچه اصول "ری" را در زندگی خارج از كلاس كاراته به كار بريد، يك انسان با انضباط و اتيكت به حساب می‌آييد. با انجام ری، هنگامی كه از مهمانانی كه به خانه‌تان آمده‌اند تشكر می‌كنيد به اين معناست كه از تلاش و زحماتی كه آنان متقبل شده‌اند تا در مهمانی خانه شما شركت كنند، سپاسگزاری می‌كنيد. هنگامی كه در سر ميز غذا اصول ری را رعايت می‌كنيد، در واقع به مهمانان احترام گذاشته‌اید چرا كه لحظات خوب و خوشايندی را با آنها سپری كرده‌ايد و وقتی كه به اجرای "ری" در كلاس كاراته عادت كرديد، سعی كنيد آن را در زندگی روزمره هم به كار بريد و هيچگاه به افراد و يا اشياء به عنوان چيزهای بخشيده شده به شما، نگاه نكنيد. اين روح ری است.

اُس

افرادی كه كاراته تمرين می‌كنند، اغلب اوقات كلمه "اُس" را به كار می‌برند. گاهی اين كلمه را با صدا و لحن صحبت كردن عادی به كار می‌برند و گاهی هنگام ادای آن تا حدودی فرياد می‌كشند. اين كلمه می‌تواند در موارد مختلفی به كار برده شود: سلام، خداحافظ، بله، بسيار خوب و يا می‌فهمم و متوجه هستم. مهم نيست كه اين كلمه چگونه بيان شود، موضوع مهم اين است كه كلمه اُس يكی از درسهای بسيار مهم كاراته است.

بخش اول كلمه، "اُ" به معنای فشار آوردن و هل دادن است كه مفهوم آن عبارت است از "تلاش صدرصد". بخش دوم كلمه "س" به معنای "تحمل كردن و بردباری" است. از تركيب معنای دو بخش اين كلمه، به مفهوم "التزام داشتن به بردباری" میرسیم. از طرفی "سو" به تنهايی می‌تواند به معنای "ساكت بودن" نيز باشد و معانی "شمشير يا تيغ" و "قلب" را نيز در بر دارد. بنابراين می‌توان گفت كه:

  منظور ژاپنی‌ها از تحمل كردن و بردباری تأكيد بر ساكت بودن دارد

حتی وقتی كه قلب با تيغ يا شمشير بريده شده است.

بسيار طبيعی است كه هر كس به دنبال تقويت و تشويق شدن در ازای تلاش خود در جهت انجام كاری می‌باشد. اين يكی از اصولی است كه جامعه ما با آن حركت می‌كند. متخصصين در ازای كار حرفه‌ای‌شان، پول دريافت می‌كنند. معلمين، به شاگردانی كه سخت كار كرده‌اند، نمره‌های بالا می‌دهند و از اين طريق به آنها جايزه می‌دهند. والدين، فرزندان خود را به خاطر تلاش زياد در انجام کاری، تشويق می‌كنند.

ولی كاراته عبارت است از ديسيپلين و نظمی كه در برگيرنده مقدار بسيار زيادی درون انديشی یا خود انديشی است و "خود انديشي یا درون انديشی" بيشتر در رابطه است با "تكذيب ناپذيری يا انكار ناپذيری" تا تشويق و جايزه. متأسفانه بعضی از شاگردان كاراته تنها هنگامی كه می‌دانند استاد در حال تماشا كردن آنهاست، تظاهر می‌كنند كه سخت مشغول تمرين هستند. اين عده، انرژی بيشتری برای جلب توجه استاد صرف می‌كنند تا يادگيری واقعی كاراته. به عبارت ديگر، تلاش آنهاْ "ساكت و بی‌صدا" نيست. چيزی كه اين عده از شاگردان متوجه نيستند اين است كه آنها در كلاس هستند كه كاراته را ياد بگيرند نه اينكه استاد را تحت تأثير قرار دهند. اگر اين شاگردان بيشتر تلاش خود را در جهت جلب توجه استاد قرار دهند (هنگامی كه استاد آنها را تماشا می‌كند) و در بقيه مواقع تنبل و كم كار باشند، اين مسأله بعدها به هر ترتيب در اجرای تكنيك‌ها به وسيله آنها، منعكس خواهد شد. از طرفی بايد بدانيم آنچه كه استادان كاراته در آن تخصص پيدا كرده‌اند، بستگی تام به سعی و تلاشی كه خود آنها در جهت يادگيری به كار برده‌اند دارد، بدون توقع هيچ پاداش، جايزه يا تشويقی. آنها به صورت كاملا مستقل كار كرده‌اند.

هر گلی كه در يك جنگل دور دست رشد كند، به همان قدر زيباست

كه گلی در جايی برويد كه همه قادر به ديدن و تماشای آن باشند.

 در حقيقت، بيشتر استادان كاراته، تمرينات خود را در كوههای ژاپن انجام می‌دادند، جايی كه هيچ كس قادر به تماشای آنها و تشويق و پاداش دادن به آنها نبود.

هر بار كه در كاراته "اُس" می‌گوييد، به خاطر داشته باشيد كه الزامی است كه سخت كار كنيد و تحمل و بردباری داشته باشید. اگر هر بار، كلمه "اُس" را از صميم قلب و با افتخار بيان كنيد، می‌توانيد اطمينان داشته باشيد كه در حال انجام كار به درستی و به خوبی هستيد.