مقايسه هويت ورزشي در رشته انفرادي كاراته و رشته تيمي كاناپولو
معصومه هاديان 1، زهرا نيلي 2، دكتر محمود شيخ 3

مقدمه: امروزه هر فردي هويت هاي متفاوتي دارد. در ميان اين هويت هاي متفاوت، هويت ورزشي هر فرد مجموعه اي از هويت
فردي، هويت اجتماعي، آسيب پذيري عاطفي منفي و انحصارگرايي است ( 1). داشتن يك هويت ورزشي قوي براي موفقيت در
سطوح بالاي ورزشي ضروري است ( 3). هويت ورزشي ورزشكاران از اواخر كودكي تا نوجواني افزايش و تا دوران جواني پايدار
باقي مي ماند( 4). با افزايش سن هويت ورزشي كاهش مي يابد( 5). از آنجايي كه پي بردن به نقش ورزشكاران ضروري به نظر مي
رسد و تاكنون تحقيقي دراين زمينه در داخل و خارج كشور انجام نشده است، بنابراين هدف از اين تحقيق تعيين تفاوت هويت
ورزشي در رشته تيمي و انفرادي كاناپولو و كاراته مي باشد.
روش تحقيق: بدين منظور تعداد 34 بازيكن دختر ( 18 كاراته كار و 16 قايقران) از تيم هاي ملي به صورت هدف دار انتخاب
برور 1993 ) را تكميل نمودند. دادها براساس رده سني(جوانان و بزرگسالان) و نوع )( AIMS) شدند و پرسشنامه هويت ورزشي
رشته ورزشي (تيمي و انفرادي)، گروه بندي و از آمار توصيفي و تي مستقل براي تحليل داده ها استفاده شد.
امتياز بالاتري به دست ( AIMS) يافته ها: يافته ها نشان داد كه كاراته كاران در تمام خرده مقياس ها و در كل هويت ورزشي
آوردند. تفاوت بين دو رشته ورزشي در مولفه هاي هويت فردي، آسيب پذيري عاطفي منفي و هويت اجتماعي معنادار بود. علاوه
بر اين، نتيجه جالب توجه اين است كه جوانان كاراته كار در هر چهار مولفه هويت ورزشي در مقايسه با بزرگسالان امتياز بيشتر
بالاتري داشتند، در حالي كه اين امر در تيم ملي قايقراني كاملا معكوس بود. ( AIMS) و در كل هويت ورزشي
بحث و نتيجه گيري: يافته ها نشان داد بالاتر بودن هويت ورزشي در جوانان در رشته ورزشي كاراته با نتايج جيمز( 2010 ) و
كريستن( 2007 ) همخواني داشت اما با رشته قايقراني همخواني نداشت. احتمالا اين امربه اين دليل است كه سن تخصصي شدن
در كاراته در سنين جواني و در قايقراني در سنين بزرگسالي است. موفقيت بيشتر كاراته كاران و هويت ورزشي بالاي آن ها با نتايج
دنيش ( 1983 ) همخواني داشت. به نظر مي رسد تفاوت هاي معنادار سه مولفه هويت ورزشي در بين كاراته كاران و قايقرانان
بدليل ماهيت رشته ورزشي باشد احتمالا در ورزش هاي انفرادي كه هر فرد مسئول عملكرد ورزشي خودش است، هويت ورزشي
نسبت به ورزش هاي تيمي كه مسئوليت در بين افراد گروه تقسيم مي شود، بالاتر است. هم چنين احتمال مي رود سن تخصصي
شدن و نوع رشته ورزشي بر روي شكل گيري هويت ورزشي و دوران حساس براي پيشرفت هويت ورزشي اثرگذار است.
علاوه براين، در ورزش هايي كه سن تخصصي شدن در آن ها در پايين تر است، هويت ورزشي در سنين نوجواني و جواني بيشتر
است، اما در ورزش هايي كه سن تخصي شدن در آن ها بالاتر است، هويت ورزشي در دوران بزرگسالي شكل مي گيرد.
وازگان كليدي : هويت ورزشي، كاراته، كاناپولو، نخبه ، سن تخصصي
مجموعه مقالات اولين همايش ملي علم و كاراته ، اول تا سوم آبان 1390 دانشگاه تبريز
منابع
1. Brewer, B. (1993). Self-identity and specific vulnerability to depressed mood. Journalof Personality, 61(3), 343-
364.
2 Danish SJ. (1983)Musing about personal competence: the contributions of sport, health, and fitness. Am J
Community Psychol;11:221—40.
3. James L.W.Houle ,Britton W,Brewer, Annette S.kluck (2010).Developmental trends ,Athletic identity :A two –
part retrospective study.Journal of sport behaviour.Volume 6, Issue 6,P 472-478
4. Van Heerden ,Kirsten,(2010).Thesis(M.A.)-University of KwaZulu-westville,معصومه هاديان 1، زهرا نيلي 2، دكتر محمود شيخ 3
1.دانشجوي كارشناسي ارشدرفتار حركتي دانشگاه تهران، 2. دانشجوي كارشناسي ارشد رفتار حركتي دانشگاه الزهرا، 3. دانشيار
دانشگاه تهران